Rozdział 2:

*Vicki* 

Już jutro wyjeżdżamy. Jestem taka podekscytowana, bo jest możliwość, ze spotkamy Zayna. Ten wyjazd jest po części z tego powodu. Po części, bo wyjazd do Londynu od zawsze był moim marzeniem, ale od kiedy Malikowie wyjechali, moja mama nie chciała o tym słyszeć. Postanowiłam w końcu dowiedzieć się co było powodem kłótni w 2008. Akurat do salonu wchodziła mama, wiec ja zapytam. 

-Hej mamo! Mam do ciebie pytanie. 

-Hej skarbie. Co to za pytanie? 

-Dlaczego ty, pani Beth, i pani Natalii się pokłóciłyście 4 lata temu?- zapytałam wprost. Widziałam lekkie zakłopotanie na twarzy mamy. 

-Widzisz, w życiu nie zawsze jest tak kolorowo jak byśmy chcieli czasem... 

-Oj nie wyjeżdżaj mi tu znowu z filozoficzna gadką. Proszę powiedz mi co się wtedy stało.- przerwałam jej. Moja mama westchnęła ciężko 

-Dobrze, ale obiecaj, ze nie powiesz tego  Megan. Ona sama musi się tego dowiedzieć od Natalii

-Obiecuje. 

-A wiec. Nie przedłużając dłużej. Powiem wprost.... Greg nie jest biologicznym ojcem Megan. -zatkało mnie. 

-Jak to nie jest? To kto jest?- byłam w szoku 

-Steve. 

-Tata Zayna?- wręcz krzyknęłam. Nie mogłam w to uwierzyć. 

-Ciszej. Tak, tata Zayna. 4 lata temu wydało się, ze Natalie i Steve mieli romans. 

-O mój Boże... Ale dlaczego nie mogliście powiedzieć tego wcześniej? 

-To było trudne dla Nat, nie chciała tego mówić, a ja z racji tego, ze jestem jej najlepsza przyjaciółka, po prostu nic nie mówiłam.- powiedziała bezradnym głosem. 

-Rozumiem.- powiedziała, po czym podeszłam do niej i przytuliłam.- yyy....mamo? 

-Tak? 

-yyy......bo widzisz, chciałam z Megan jechać do Londynu. Nie masz nic przeciwko, prawda? 

-Nie, nie mam. Jesteś odpowiedzialna i wiem, ze nie zrobisz nic głupiego. Chyba, ze się mylę.- spojrzała na mnie, na co się zaśmiałam. 

-Haha no pewnie, ze nie zrobię nic głupiego. Jestem w końcu Victoria Mckenzie. 

-Hahaha no właśnie, dlatego nie jestem pewna. 

-No wiesz.-udałam, ze się obraziłam, a moja mama się śmiała. Przynajmniej poprawiłam jej humor. Jestem zdolna jednak. 

Postanowiłam zadzwonić do Meg. Odebrała już po drugim sygnale. 

-Vicki masz teraz trochę czasu?- spytała zanim zdążyłam cokolwiek powiedzieć. 

-Jasne, ze mam. Właśnie chciałam iść z tobą na jakiś spacer może? 

-Okey, to będę pod twoim domem za 15 min. 

-Spoko, czekam. 

Poszłam do mamy, a ona od razu spytała. 

-Stalo się coś? 

-Nie a czemu? 

-Bo jakaś taka zamyślona jesteś. 

-Pani Natalii chyba powiedziała Megan. 

-Skąd wiesz?- moja mama była wyraźnie zdziwiona. 

-Bo Meg była taka hmm......smutna? 

-Będzie dobrze.- uśmiechnęła się, na co odpowiedziałam jej tym samym. 

Po chwili rozległ się dzwonek do drzwi. Poszłam otworzyć. Zobaczyłam Megan, jej mina wyrażałam radość i smutek jednocześnie. 

-Idziemy?- zapytała. 

-Jasne. 

-Mamo wychodzę!- krzyknęłam, na co w odpowiedzi usłyszałam OKEY 

-Co się stało?- zapytałam przyjaciółki. 

-Wiedziałaś o ty, ze Zayn jest moim bratem?- krzyknęła radośnie. 

-Właśnie się dowiedziałam. Aż tak się cieszysz? 

-No z jednej strony jest mi smutno, bo przez te wszystkie lata myślałam, ze to Greg jest moim ojcem, ale świadomość, ze ja i Zayn jesteśmy spokrewnieni mnie jakoś cieszy. 

-No nie dziwie się, zawsze byliście jak rodzeństwo. Myślisz, ze on to wiedział? 

-Raczej nie. Kto by się chciał chwalić, ze został zdradzony. 

-No racja. 

Cały ten czas gadałyśmy o niczym. Śmiałyśmy się... Było milo, jak zawsze zresztą. 

-Wiesz, ze moja mama się zgodziła na wyjazd. 

-Naprawdę? Moja tez!- odpowiedziała piszcząc ze szczęścia. 

-Teraz możemy tam jechać na legalu.-zaśmiałam się, Megan również 

-Racja- powiedziała przez śmiech. Rozśmieszyłam dzisiaj już 2 osoby, dobra jestem. 

Po jakiejś godzinie rozeszłyśmy się do domu. Musimy się jeszcze spakować, jutro wielki dzień. Pakowanie zajęło mi jakieś pół godziny, po czym się wykąpałam, i poszłam spać.

_____________________________________________________________________

I jest kolejny. ;D Liczymy na szczere opinie. Teraz komentarze mogą dodawac wszyscy, wiec może będzie więcej. ;D ;) xx